هیچ کس با من در این دنیا نبود                هیچ کس مانندمن تنها نبود

هیچ کس دردی ز دردم برنداشت               بلکه دردی نیز بر دردم گذاشت

هیچ کس شعر مرا باور نکرد                     خطی از شعر مرا باور نکرد

هیچ کس ویرانیم را حس نکرد                  وسعت تنهاییم را حس نکرد

در میان خنده های تلخ من                      گریه پنهانیم را حس نکرد

  در میان لحظه های بی کسی               درد بی کس ماندنم را حس نکرد

هیچ کس ان یار دلخواهم نشد                هیچ کس غمخوار وهمراهم نشد

هیچ کس جز من چنین مجنون نبود           هیچ دردی را نکرد از من دوا

                              جز خدای من خدای من خدا...

در کشور من مردم با لذت بیشتری به صحنه اعدام یک نفر نگاه میکنندو با نفرت به بوسه دو عاشق....

زیستن با چنین مردمی سخت است(دکتر شریعتی)

چشم دیگران چشمی است که ما را ورشکست میکند

اگر همه به غیر از خودم کور بودند من نه به خانه باشکوه احتیاج داشتم نه به مبل عالی...

 هرگز از کسی که همیشه با من موافق بود ، چیزی یاد نگرفتم . . .

(دکتر علی شریعتی)